உலகில் அனைத்து மதங்களும் உண்ணாநோன்பிருப்பதை வலியுறுத்துகின்றன. இயற்கையாக நாம் பசி எடுத்தால் சாப்பிடும் வகையில்தான் நம் உடம்பு அமைக்க பட்டிருக்கிறது. உலகில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களுமே இவ்வாறுதான் செய்கின்றன. ஆனால் விநோதமாக அவ்விதம் சாப்பிடாமல் முழுக்கு போடுமாறு இவை என் போதிக்க வேண்டும். நம்மை கொடுமை படுத்துவதில் அவை மகிழ்ச்சி கொள்கின்றனவா? இல்லை. இந்த ஏற்பாட்டிற்கு பின்னணியில் பல காரணங்கள் உள்ளன. இயற்கை காரணம்:
உலகில் உள்ள ஜீவராசிகள் அனைத்திலிருந்தும் மனிதன் மிகவும் வேறுபடுகிறான். அதுவும் நாகரீகம் அடைந்து விட்ட நிலையில் தான் ஒரு விலங்கினமே அல்ல என்கிற நிலையை நோக்கி செல்லுகிறான். பிற ஜீவன்கள் பசி எடுத்தால் மட்டுமே உண்ணும். ஆனால் மனிதன் பசி எடுக்கா விட்டாலும் ருசிக்காகவேனும் உண்ணுபவன். பிற ஜீவன்கள் எதையாவது உள்ளே போட்டு கொண்டிருக்காது. அவை ஓய்வு எடுக்கும் நேரத்தில் கட்டாயம் ஓய்வு எடுக்கும். மனிதனோ ஓய்வு எடுக்கும் நிலையிலும் எதையாவது வாயில் போட்டுக்கொள்ளும் நிலையை எட்டி விட்டான். இப்போதெல்லாம் தின்பதற்கு கூட நேரம்-கடத்துதல் (Time Pass) என்றே கூறுகிறார்கள். அவ்வளவு உணவை நாம் உள்ளே திணிக்கிறோம். கோணிப்பையில் கண்டதை போட்டு கட்டுவது போல நாம் எண்ணற்ற உணவு வகைகளை உள்ளே போடுகிறோம். வாயை திறந்தால் காக்கை வந்து பருக்கைகளை கொத்தி செல்லும் அளவிற்கு நாம் திணிக்கிறோம். முன்னே உண்ட உணவு ஜீரணம் ஆகிவிட்ட பின் தான் உன்ன வேண்டும் என்று வள்ளுவர் சொன்னது வேறு யாருக்கோ என்று அசட்டை செய்து தின்று கொண்டே இருக்கிறோம். உழைப்பிற்கு தக்க உணவு உட்கொள்ளுவது அவசியம். நாமோ உண்ணும் உணவிற்கு தக்க உழைப்பை செய்யாமல் நம் உடலை கெடுத்து விடுகிறோம். தொங்கிய தசைகள், பெருத்த வயிறு, என்று நம் உடலை விகார மாக்கி கொள்கிறோம். இந்த இழிநிலை யிலிருந்து நம்மை நாம் காத்துக் கொள்வது அவசியம்.நாம் ஏராளமாக உண்பதால் நம்முடைய உடல் உறுப்புக்கள் சோர்வடைகின்றன. சுமார் ஐம்பது ஆண்டுகள் வேலை செய்யக்கூடிய உறுப்புகள் நாற்பது ஆண்டுகளிலேயே தம்முடைய செயல் திறனை இழக்கின்றன. இத்தகைய நிலை ஏற்படும் பொழுது நாம் பரிதாபகர நிலையை அடைகிறோம். பசியின்மை, மயக்கம், உடல் சோர்வு, தள்ளாமை, எதிலும் நாட்டமில்லா தன்மை போன்றவை ஏற்படுகின்றன. இந்த நிலையினை கைக்குள் கொண்டுவர நமக்கு உண்ணாநோன்பு உதவுகிறது. மேலும் உணவுடன் ஒவ்வொரு நாளும் நாம் குறிப்பிட்ட அளவு விஷத்தன்மையுள்ள பொருட்களையும் உட்கொள்கிறோம். அவை நம்முடைய உடலின் சீரான செயல் பாட்டை தடுக்கின்றன. அவை வெளியேற உடல் முழு தகுதி பெற அவ்வப்போது உண்ணாநோன்பு இருப்பது அவசியம். விலங்குகளும் குறிப்பாக, நாய், மாடு போன்றவை தங்கள் உடல் நிலை பாதிக்கப்படும்போது உணவு உண்ணாமல் இருப்பதை காணலாம். நாமும் வாரத்திலோ, மாதத்திலோ ஒரு நாள் உண்ணாமல் இருப்பதால் நம் உடலில் தேங்கியுள்ள விஷப்பொருட்களை வெளியேற்றி நல்ல நிலையை அடைய முடியும்.
பொருளாதார காரணம்:
நம் நாட்டில் சுமார் 35 விழுக்காடு மக்கள் ஒரு வேலை உணவில் தங்கள் வாழ்நாளை கழிக்கிறார்கள். அவர்களிலும் பெரும்பாலானோர் பட்டினியாகவே இரவில் தூங்க செல்கிறார்கள். சுமார் எழுபது சதவீத மக்கள் நாள் ஒன்றிற்கு இருபது ரூபாய் வருமானத்தில் வாழ்கிறார்கள் என்று புள்ளி விவரங்கள் சொல்கின்றன. ஒரு பக்கம் மக்கள் பட்டினியில் வாடும் பொழுது மறுபக்கம் நாம் ஊதாரித்தனமாக உண்டுண்டு கழிக்கிறோம். பசியோடு சிலர் மயக்கத்தில் இருக்கும் நிலையில் நாம் பண மயக்கத்தில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திணறிக் கொண்டிருக்கிறோம். இத்தகைய மக்களுக்கு நம்மால் உணவிட முடியும். நேரிடையாக அவர்களுக்கு உணவிடுவது ஒருவகை. அவர்களுக்கு உதவும் விதமாக மறைமுக செயல் பாடுதான் உண்ணாநோன்பு. நன்கு வசதியுள்ள நாற்பது சதா மக்கள் ஒரு வேலை உணவையோ அல்லது ஒரு நாள் உணவையோ தியாகம் செய்வது மறுபக்கம் ஒருவேளை உணவு கூட இல்லாத மக்களுக்கு அவை சென்றடைய வழிவகை செய்யும். முன்னாள் பிரதமர் திரு. லால் பகதூர் சாஸ்திரி அவர்கள் திங்கட்கிழமை தோறும் உண்ணாநோன்பு இருக்கும்படி நாட்டு மக்களை கேட்டுக்கொண்டார். அந்த உணவு கட்டுப்பாடு நாட்டின் உணவு தட்டுப்பாட்டை போக்கும் என்று அவர் எண்ணினார். சமுதாய காரணம்:
பசியோடு இருப்பவர்களின் கஷ்டம் அவர்களையொத்த மனிதர்களை தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது. தினமும் காலை எட்டு மணிக்கு உணவை உண்ணும் நாம் ஒரு நாள் ஒரு பத்து நிமிடம் கடந்தால் அந்த கஷ்டத்தை பொறுத்து கொள்ள முடியாமல் பெரும் கோபம் கொள்கிறோம். கூச்சல் இடுகிறோம். ஆனால் எந்த பொழுது நமக்கு என்ன உணவு கிடைக்குமோ அல்லது இன்றும் வெறும் ஈரத்துணியை சுற்றிக்கொண்டு படுக்க வேண்டுமோ என்று கேள்விக்குறியாய் வாழும் கோடானுகோடி மக்களின் கஷ்டத்தை நாமும் அனுபவிக்க வேண்டும். அவர்களும் நம்முடன் பிறந்தோர் என்ற எண்ணம் அப்படியொரு பசிக்கொடுமையை சந்திக்கும்பொழுதுதான் உணர முடியும். நம் வீட்டு விசேஷத்தில் எல்லாரும் உண்டு கழித்தபின்னர் தான் மிகுந்ததை இல்லாதோருக்கு இடுவோம். வீட்டில் உண்ட அனைவரும் 'இருப்போர்'. அவர்கள் ஏதோ சடங்கிற்காக உண்டார்கள். சிலர் ருசி பார்த்து அதன் குறைகளை விமரிசித்தார்கள். சிலர் தங்களுக்கு உடலில் உள்ள ஏராள நோய்களை பட்டியலிட்டு அரைகுறையாக கொறித்து வைத்தார்கள். ஆனால் வெளியில் மிகுந்ததை எதிர்பார்த்து கிடப்பவர்களின் முகங்கள் நாம் உணவை தரும்பொழுது எத்தனை பிரகாசம் அடைகின்றன. உள்ளிருப்பவர்களை விட இவர்கள் வயிறு அல்லவா நம்மை வாழ்த்துகின்றன. நம் உணவில் என்ன குறை இருந்தாலும் அவர்கள் நம்மை வைவதில்லையே. மறுநாளும் மிகுந்த எதிர் பார்ப்புடன் வந்து கை நீட்டுகிரார்களே. அவர்களுக்கு இன்று உணவு நிச்சயம் என்று ஒரு நாளும் இல்லையே. அந்த மக்களின் துயரத்தை நாம் உணர முடியும் என்றால் அதற்கு ஒரே வழி உன்னாநோன்பிருப்பதே. தனிநபர் காரணம்:
நம் உடம்பில் நமக்கு விரோதிகளாய் பலர் குடியிருக்கிறார்கள். ஆசை, கோபம், பொறாமை, கருமித்தனம் என்று எண்ணற்ற பலர் குடியிருந்து நம்மை இயக்கு கிறார்கள். இவர்கள் நம்மை எவ்வளவு தூரம் இழுத்து செல்கிறார்கள் என்பதை நாம் உண்ணாநோன்பு இருக்கும்பொழுது கண்கூடாக காணமுடியும். நமக்கும் இவர்களுக்கும் இடையில் மிகப்பெரும் போரே நடக்கும். மிகவும் வெற்றிகரமாக உண்ணாநோன்பு இருக்கும்பொழுது இவர்களின் கோட்டம் நாளாக நாளாக அடங்கி விடும். அந்த அளவில் உண்ணாநோன்பு நமக்கு கிடைத்த மிகப்பெரும் ஆயுதம். நம்மை அழிவின் பாதைக்கு இழுத்து செல்லும் இத்தகைய விரோதிகளை கட்டுக்குள் கொண்டுவருவது அவசியம். நம்மை வெளியில் இருக்கும் விரோதிகள் நமக்கு ஒரு தீங்கையும் செய்துவிட முடியாது. அவர்கள் செய்வதை நாம் மிக எளிதாக எதிர்கொண்டுவிட முடியும். ஆனால் உள்ளுக்குள்ளேயே குடியிருந்து நம்மை சின்னாபின்ன படுத்தும் தீயவர்களை ஒழிக்க உண்ணாநோன்பு இருப்பது அவசியமாகிறது.மற்றபடி மதகாரனங்கள் இருக்கவே இருக்கின்றன. ஒவ்வொரு மதமும் இன்ன நாளில், இன்ன மாதத்தில் உண்ணாமல் இருங்கள் என்று பணிக்கிறது. மத நம்பிக்கை அற்றவர்கள் கூட அரசியல் அல்லது தொழில் காரணங்களை காட்டி உண்ணாநோன்பு இருக்கிறார்கள். ஆகா அனைவரும் உண்ணாநோன்பை வலியுறுத்துவதாகவே எடுத்துக்கொள்ளலாம். காந்திஜி நவகாளி படுகொலைகளை கண்டித்து சுமார் இருபத்தொரு நாட்கள உண்ணாவிரதம் இருந்தார். உண்ணாவிரதமும் காந்திஜியும், உண்ணாவிரதம் ஒரு காந்தீய வழி என்று கூறுமளவுக்கு பிண்ணி பிணைந்துவிட்டனர். சமீப காலங்களில் கூட பல போராட்டக்காரர்கள் உண்ணாவிரதத்தை கையில் எடுத்து போராடி வருகிறார்கள். சிலர் இவற்றிற்கு மிகப்பெரும் அளவில் விளம்பரம் தருகிறார்கள்.
இன்னும் ஒரு சிலர் உண்ணாநோன்பு இருக்கிறேன் பேர்வழி என்று காலையில் சிற்றுண்டி முடித்து விட்டு, நண்பகல் உணவுக்குள் உண்ணாவிரதத்தை முடித்து கொள்கிறார்கள். சிலர் தொடர் உண்ணாவிரதம் என்று நாள்தோறும் ஒருவர் என்று முறைவைத்து செய்கிறார்கள். இன்னும் சிலர் மேடைக்கு பின்புறம் அமர்ந்து உண்டுவிட்டு மேடையில் சோகமாக உட்காருகிறார்கள். எது எப்படியோ அனைவரும் உண்ணாவிரதத்தின் சிறப்பை உணர்ந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் கடைபிடிப்பதில்தான் வைராக்கியம் தேவை படுகிறது. அதையும் போகப்போக உண்ணாவிரதமே தந்துவிடுகிறது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக